-
1 fight
[faɪt] 1. n 2. vt, pt, pp foughtperson, urge walczyć z +instr; cancer, prejudice etc walczyć z +instr, zwalczać (zwalczyć perf); (BOXING) walczyć przeciwko +dat or z +instr3. viwalczyć, bić sięto fight for/against sth — walczyć o coś/z czymś
to fight one's way through a crowd/the undergrowth — przedzierać się (przedrzeć się perf) przez tłum/zarośla
Phrasal Verbs:* * *1. past tense, past participle - fought; verb1) (to act against (someone or something) with physical violence: The two boys are fighting over (= because of) some money they found.) walczyć2) (to resist strongly; to take strong action to prevent: to fight a fire; We must fight against any attempt to deprive us of our freedom.) walczyć3) (to quarrel: His parents were always fighting.) kłócić się2. noun1) (an act of physical violence between people, countries etc: There was a fight going on in the street.) walka, bójka2) (a struggle; action involving effort: the fight for freedom of speech; the fight against disease.) walka3) (the will or strength to resist: There was no fight left in him.) wola, chęć walki4) (a boxing-match.) walka•- fighter- fight back
- fight it out
- fight off
- fight one's way
- fight shy of
- put up a good fight -
2 bargain
['bɑːgɪn] 1. n(deal, agreement) umowa f, transakcja f; ( good buy) okazja f2. vito bargain (with sb) — ( negotiate) negocjować (z kimś); ( haggle) targować się (z kimś)
into the bargain — w dodatku, na dodatek
Phrasal Verbs:* * *1. noun1) (something bought cheaply and giving good value for money: This carpet was a real bargain.) okazyjny zakup2) (an agreement made between people: I'll make a bargain with you.) transakcja2. verb(to argue about or discuss a price etc: I bargained with him and finally got the price down.) targować się
См. также в других словарях:
walczyć — z wiatrakami a) «zmagać się z urojonymi przeciwnikami»: (...) ciągle walczysz z wiatrakami, wszędzie węszysz jakiś spisek... Roz bezp 1997. b) «próbować bezskutecznie zahamować jakiś nieodwracalny lub żywiołowy proces»: Nie byłem partyjny,… … Słownik frazeologiczny
walczyć [potykać się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z kimś} {{/stl 8}}na udeptanej ziemi {{/stl 13}}{{stl 7}} w dawnych czasach: pojedynkować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rycerze walczyli na udeptanej ziemi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udeptać — przestarz. Walczyć z kimś na udeptanej ziemi; wyzywać kogoś na udeptaną ziemię «pojedynkować się, walczyć z kimś, wyzywać kogoś na pojedynek»: Może to sekundanci, co przyszli, aby go wyzwać na udeptaną ziemię? K. Makuszyński, Szatan … Słownik frazeologiczny
pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… … Słownik języka polskiego
udeptać — dk IX, udeptaćpczę (udeptaćpcę), udeptaćpczesz (udeptaćpcesz), udepcz, udeptaćał, udeptaćany udeptywać ndk VIIIa, udeptaćtuję, udeptaćtujesz, udeptaćtuj, udeptaćywał, udeptaćywany «depcząc, chodząc po czymś ubić, wyrównać, zrównać, wygładzić coś» … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
rywalizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, rywalizowaćzuję, rywalizowaćzuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dążyć do zwycięstwa, zdobycia pierwszeństwa w czymś, osiągnięcia przewagi w konfrontacji z kimś; walczyć z kimś o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lepszy — lepszypsi st. wyższy od dobry a) w zn. 1: Najlepsi przyjaciele, synowie. Mieć dla kogoś najlepsze uczucia. Rozstać się z kimś w najlepszej zgodzie. Był lepszy dla przyjaciół niż dla rodziny. b) w zn. 2: Mieć najlepsze intencje. ◊ Mimo najle … Słownik języka polskiego
mierzyć się — I – zmierzyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mierzyć siebie, najczęściej swój wzrost : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mierzyła się często z nadzieją, że choć trochę urosła. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
z — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik spółgłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}z {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świerzbić — ndk VIa, świerzbićbi, świerzbićbił «być odczuwanym jako nieprzyjemne łaskotanie, wywołujące chęć drapania; swędzić, świerzbieć» Świerzbiące bąble. Świerzbiąca skóra. Plecy go świerzbiły. ◊ Język, posp. jęzor kogoś świerzbi «ktoś ma ochotę coś… … Słownik języka polskiego